بلاگ سون

شاخک های تغذیه برای جداکردن خوراک از آب

 

هایلیث‌های منقرض‌ شده، پوسته‌ای مخروطی‌شکل دارند، شاخک‌هایی برای تغذیه و زائده‌هایی که کار پا را برایش انجام می‌دادند. این موجود در رده‌ی نرم‌تنان، که شامل موجوداتی مثل کرم های نعل اسبی می‌شود، قرار می‌گیرد. جوزف مویزویک از دانشگاه تورنتو، پس از تحلیل 1500 نمونه‌ی فسیل سنگی موجود در کانادا و امریکا، به این دستاورد رسید.

 

او در مصاحبه با BBC گفت: «هایلیث‌ها، موجودات کوچک مخروطی شکلی هستند که ساکن دریااند. فسیل پوسته‌های آن ها در سرتاسر دنیا کشف شده است. فسیل آن‌ها به ما می‌گوید که آن‌ها 530 میلیون سال پیش زندگی می‌کرده‌اند و ظاهراً تا 250 میلیون سال پیش نیز زنده بوده‌اند. اما این سؤال که آن‌ها در کجای درخت زندگی جای می گیرند، ذهن دانشمندان را برای 175 سال، یعنی از زمانی که فسیلشان مورد بررسی قرار گرفت، مشغول کرده است.»

 

این تحقیق، به تحلیل و بررسی بافت‌های نرمی که با مطالعه‌ی “فسیل‌های بسیار خاص” استخراج شده از مکانی در کانادا به اسم بورگس شیل، پرداخته است. در گذشته گمان می‌شد که هایلیث‌ها جزو نرم‌تنان باشند، گروهی که امروزه بسیار پرجمعیت‌اند و شامل ماهی مرکب، صدف و حلزون می‌شوند. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که این موجود بیشتر در گروهی که پوسته بر بدن حمل می‌کنند، که با عنوان lophophorata از آن‌ها یاد می شود، قرار می گیرند. بازوپایان یک نمونه از موجودات شناخته شده‌ی این گروه می باشند.

 

فسیل های جدید یافت شده در کانادا

 

دریا‌های باستانی

هایلیث‌ها از ابتدای دوره‌ی کامبرین که حدود 540 میلیون سال پیش آغاز شد، وجود داشتند. دوره‌ی کامبرین، انفجار تکامل در تولد گونه‌های متعدد حیوانی محسوب می‌شود. جویزف مویزویک می‌گوید: «حال که موفق به پیدا کردن جای این موجودات در درخت زندگی شدیم، معمای دیرینه‌ی فسیل‌شناسی راجع به ماهیت این موجودات حل می شود. ما موفق شدیم ویژگی‌های جدیدی راجع به گروهی بسیار قدیمی از موجودات باستانی پیدا کنیم. این اکتشافات به ما توان تحلیل تاریخ تکامل یا فرگشت این گروه از موجودات، و یافتن جای آن‌ها در درخت زندگی را داد.»

 

 

دکتر مارتین اسمیت از دانشگاه دورام انگلستان هم روی فسیل‌ها کار می‌کند. دکتر اسمیت می‌گوید که با یافتن مکان درست هایلیث‌ها در درخت زندگی و شیوه‌ی زندگی آن‌ها، دانشمندان دید بهتری به حیات در دریاهای باستانی پیدا می کنند. این اکتشاف بینش بهتری از انقراض های انبوه مثل رویداد انقراض پرمین-تریاسه که باعث محو شدن بسیاری از گونه‌های حیوانی، از جمله همین هایلیث‌ها شد، به دانشمندان می‌دهد. دکتر اسمیت می گوید: «درک اثر انقراض های انبوه روی محیط‌ زیست و تنوع‌ گونه ها، از این جهت حائز اهمیت می باشد که به ما ابزار لازم برای ارزیابی و کاهش پیامد‌های فعالیت های انسانی که منجر به انقراض های انبوه شد را می دهد.»